Yarım Elma

Yarım Elma

Okuldan sonra arkadaşlarımla mahallemize doğru yürümeye başladık. Haticelerin evinin yol ayrımına gelince o bizden ayrıldı. Zaten her zaman böyle yapardı. Diğer arkadaşlarımla yolumuza devam ettik. Derken bizim evi gören tepeye gelmiştik. Eve doğru bakınca bir de ne göreyim? Gözlerime inanamadım. Âdeta donup kalmıştım. Sonra koşarak eve

Yöneldim. Peşimden arkadaşlarım:

– Ayşe dur, ne oldu? Neden aniden koşmaya başladın, diye bağırıyorlardı. Ama ben hiç birini duyacak durumda değildim.